Odyseja 1918 Rozdział VI 121

 

121. Makabryczne kłamstwo

 

W listopadzie 1941 roku gen. Władysław Anders przekazał Ławrientijowi Berii listę zaginionych polskich oficerów z prośbą o ich odnalezienie w czeluściach związku sowieckiego. Dnia 3 grudnia 1941 roku w rozmowie z generałami Sikorskim i Andersem Józef Stalin stwierdził, że zaginieni Polacy „uciekli do Mandżurii”. Makabryczne kłamstwo. Uciekli do Mandżurii? Jak? Pieszo? Na drugą stronę Azji? Niemożliwe. Koleją? Nie zdążyliby wejść na stację, a już by ich wyłapano. Od czasów ucieczki Antoniego aparat władzy znacznie okrzepł. Na marginesie: warunki jenieckie w bolszewickiej Rosji były zawsze fatalne. Profesor Dyboski, oficer austriacki, jeniec Wielkiej Wojny określa je tak: „piekło głodowo – tyfusowe”.

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

odyseja1918.pl

  Ten blog poświęcony jest jednemu tematowi: odyseja1918.pl  To reportaż historyczny opisujący historię dezertera z armii Mikołaja II Romanowa, który chce powrócić do Polski.  Dramatis personae :  Antoni  - anonimowa, autentyczna postać, żołnierz Wielkiej Wojny w Nadamurskim Okręgu Wojskowym w stopniu kaprala, dezerter i inni Miejsce akcji:  Antoni swoją podróż rozpoczyna w Mandżurii, w Harbinie (nazwanym później przez Edwarda Kajdańskiego "polską Atlantydą"). Miejscem akcji jest także Rosja toczona wojną domową i były zabór rosyjski pod okupacją wilhelmińską. Czas akcji: Rok 1918. Podróż zakończyła się przed wybuchem wojny polsko-bolszewickiej. Dostępność: Treść reportażu jest dostępna w 129 częściach na niniejszym blogu. Można ją pobrać w dokumencie pdf w jednym kawałku w sposób nieodpłatny ze strony: odyseja1918.pl Zachęcam do lektury.
Czytaj więcej

Odyseja 1918 Rozdział IV 77

  77. Biali   W pierwszej połowie 1918 roku na Dalekim Wschodzie i na Syberii dominantami byli Biali. Spotkanie z Białymi, dezerter z carskiej armii, hipotetycznie mógł przypłacić karą śmierci. Nawet w warunkach ogólnie panującego rozprężenia. W lepszym przypadku mogłoby się to skończyć ponowną remilitaryzacją uciekiniera i przymusową wojaczką z bolszewikami. Z polskiej perspektywy Rosja zarządzana przez białego cara czy przez czerwonego cara cały czas była dla Niepodległej równie niebezpieczna. Jak to oceniał Józef Piłsudski „mniejszym złem jest ułatwić Rosji czerwonej pobicie Rosji białej. Gdybyśmy poparli Denikina, byłaby to w istocie walka o Rosję. A my z każdą Rosją prowadzimy walkę o Polskę” (za: Andrzej Szcześniak, „Wojna polsko- bolszewicka 1918-1920”, Warszawa 1991 , s. 27-28). Zdecydowanie śmierć w wewnętrznych utarczkach zaborcy nie była dla Antoniego wymarzonym scenariuszem. Antoni był jednak w średnim wieku. Zakładam, że podróżował w cywilnym ubraniu. Nie musiał wygląd
Czytaj więcej